เรื่องเด่น หาบดีกว่าคอน นอนดีกว่านั่ง _หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง

หาบดีกว่าคอน นอนดีกว่านั่ง

ผู้ถาม – ผมเด็กชายฐิติโรจน์ กราบเท้าหลวงปู่ที่เคารพอย่างสูง ขอเรียนถามหลวงพ่อว่า หลวงพ่อฝึกกรรมฐานแบบไหน ถึงได้เก่งขนาดนี้...?

หลวงพ่อ – ไอ้หนูไปถามพระหนุ่มกว่านี้นะ ให้พระหนุ่มตอบ เขาบอกหลวงปู่แต่ถามหลวงพ่อ

ผู้ถาม – แหม..นิดเดียวก็ไม่ได้

หลวงพ่อ – ก็ไม่ใช่นิด ตรงไปตรงมา เขาบอกหลวงปู่แต่ถามหลวงพ่อ หลวงพ่อมาหรือยังหว่า เอ้า! ว่าไป

ผู้ถาม – และก็มีคนแย่งกันทำบุญขนาดนี้ หลวงพ่อใช้คาถาบทไหนครับ...?

หลวงพ่อ – ไอ้นี่ไม่ได้ใช้คาถาลูก (หัวเราะ) ใช้ไม่ไหว เหนื่อย เป่าไม่ไหว ขืนเป่าขาดใจตายก่อน
ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – แล้วเขาถามอีกว่า หลวงพ่อช่วยตอนผมหน่อยเถอะครับ เผื่ออนาคตข้างหน้า ผมจะได้ปฏิบัติตามบ้างขอรับ

หลวงพ่อ – แต่ความจริงถ้าหากว่ากรรมฐานฉันเก่งน่ะไม่ถูกนะ ฉันยังไม่เก่ง เพราะฉันก็เรียนต่อทุกวัน คือหมายความว่ามีอะไรที่ข้องใจฉันก็ถามทุกวัน ขนาดที่จะลงมาสอนกรรมฐานฉันยังถามว่า ...วันนี้จะเอาอะไร...

ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – อ๋อ..ไม่ใช่หลวงพ่อนึกเอาหรือครับ...?

หลวงพ่อ – นึกเอามันเหนื่อย ดีไม่ดีก็ไม่ตรงเป้าของท่าน บางทีเราขึ้นแบบนี้ท่านก็ไปลงแบบโน้น เคยตั้งบาลีแล้วไม่ได้เทศน์ตามบาลี เวลาเทศน์นะ นึกเอาเองว่าขึ้นบาลีแบบนี้ วันนี้จะเทศน์แบบนี้ พอเข้าเรื่องปั๊บไปเลยปากไปตามท่าน ลงมาแล้ว เอ..วันนี้เทศน์ไม่ตรงบาลีที่ยกไว้นี่หว่า เวลานั้นก็รู้แต่ฝืนไม่ได้นะ ไม่มีทางฝืน ก็เป็นอันว่า กรรมฐานคำว่าพระเก่งนะไม่มี ไม่มีพระองค์ไหนยอมรับว่าเก่ง ทั้งนี้ก็เพราะว่ายังมีชีวิตอยู่ไม่มีใครเก่ง เพราะยังสู้กฎของกรรมไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นพระ กฎของกรรมที่เป็นอกุศลมันก็ไม่เว้น

อย่างโทษปาณาติบาตทำให้ป่วยไข้ไม่สบาย เวลานี้ฉันป่วยปกติทุกวัน แล้วก็ที่มานี่เครียดมาก นี่โทษปาณาติบาตได้ ถ้าเก่งจริงๆ ต้องหลบปาณาติบาตได้ ใช่ไหม นี่ยังไม่เก่ง อทินนาทานยังไม่มี กาเมยังไม่มี มุสาวาทยังไม่มี สุรายังไม่มี แต่ปาณาติบาตมันเล่นทุกวัน มาคราวนี้เครียดจัด ก็เป็นอันว่าเท่าที่ทำได้นะ เก่งไม่เก่งเลิกกันไปนะ เพราะได้มาจากความขี้เกียจ ฉันเป็นนักปฏิบัติที่ขี้เกียจที่สุด

ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – อ้าว! ก็ไหนบอกว่าพระที่จะปฏิบัติกรรมฐานต้องมีวิริยะ ต้องมีขันติ

หลวงพ่อ – ฉันก็มีวิริยะ วิริยะแปลว่าความเพียร เพียรนอน เวลานอนปั๊บ ตอนหนุ่มๆ ต้องเรียนหนังสือใช่ไหม ตอนกลางวันเรียนหนังสือด้วย สอนหนังสือด้วย งาน ๒ งาน งานของวัดก็ทำ อารมณ์มันก็เหนื่อย ร่างกายก็เหนื่อย ถ้าเวลากลางคืนจะไปนั่งกรรมฐานก็โงก เป็นการฝืนร่างกาย เพราะร่างการเพลีย เพราะการเจริญพระกรรมฐานมันได้ทั้ง ๔ อิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน ใช่ไหม ฉันก็ใช้อิริยาบถนอนมาก พอจะนอนกราบพระสมาทานเสร็จ หัวถึงหมอนก็เริ่มภาวนา แล้วก็ภาวนาเวลานอนได้เปรียบกว่าคนนั่งเยอะ

ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – เพราะอะไรครับหลวงพ่อ ?
หลวงพ่อ – โบราณว่า หาบดีกว่าคอน นอนดีกว่านั่ง
ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – เอ๊ะ! ไม่เข้าข้างตัวรึครับ
หลวงพ่อ – ไม่ได้เข้าข้างตัว เข้าข้างคนนอน (หัวเราะ) ไม่ใช่พูดผิด พูดตามความเป็นจริง เราเพลีย ถ้าจิตเราฝืนก็ฟุ้งซ่างนั่งโงกไปโงกมาไม่เป็นผล เมื่อนอน เลือดลมเดินสะดวกก็เริ่มจับอานาปาฯ อันดับแรกจับววิปัสสนาญานก่อน เอาวิปัสสนาอย่างอ่อนๆ ละนะ คือไตรลักษณญาน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา พอคิดว่าร่างกายเป็นทุกข์ ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน มีสภาพเป็นทุกข์ ในที่สุดก็ตาย ปัญญาเห็นพร้อม ใช้ก็ใช้ไม่นาน เพราะเห็นอยู่ทุกวันใช่ไหม แล้วต่อไปนั้นก็เริ่มภาวนา

ทีนี้ตอนภาวนา ตามหลักการปฏิบัติ ถ้าภาวนาจนถึงหลับ อย่าลืมว่า ..ถ้าจิตยังไม่ถึงฌานมันไม่หลับ จิตน่ะถ้าสงบไม่ถึงฌานไม่หลับ จิตจะหลับได้ต่อเมื่อจิตเข้าถึงฌาน จะเป็นฌานไหนก็ตาม พอถึงฌานปั๊ปมันจะตัดหลับ เราหลับกี่ชั่วโมงก็ถือว่าเราทรงฌานอยู่ ได้กำไรตรงนี้แหละ

แล้วก็เป็นที่สังเกตขั้นฌานนี่ ฌานอย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียด จะสังเกตว่าก่อนหลับเราเข้าฌานอย่างหยาบ หรืออย่างกลาง อย่างละเอียด เวลาตื่นใหม่ๆ ถ้าตื่นเต็มที่แล้ว บังคับให้ภาวนาต่อ อย่างนั้นแสดงว่า ก่อนที่เราจะหลับเราเข้าถึงฌานอย่างหยาบ ถ้าหากว่าเราตื่นขึ้นมาใหม่ๆนะ เราตื่นขึ้นมานั้นประเดี๋ยวหนึ่งมันภาวนาเองโดยไม่ต้องบังคับ อย่างนี้เวลาหลับเข้าถึงฌานอย่างกลาง ถ้าเวลาครึ่งหลับครึ่งตื่นมันภาวนาเลย อย่างนี้เข้าถึงฌานละเอียด เวลาหลับได้กำไรตัวนี้นะ ตอนเช้ามืดเราก็ทำต่อไปเลย

ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – แล้วหลวงพ่อภาวนาก่อนจะหลับ หลวงพ่อใช้คำภาวนาอะไรครับ..?

หลวงพ่อ – ไม่แน่นะฉันน่ะ คือว่าหลวงพ่อปานท่านสอน “พุทโธ” ใช่ไหม บางวันพุทโธฉันก็ไม่ชอบ มันสั้นไปจิตมันส่าย เลยว่า อิติปิโสฯ เต็มบท เอาเต็มบทเลย ๓ ห้อง ฉันใช้ปกติเวลาบิณฑบาต พอเริ่มตอนเช้ามืดภาวนาตอนนอน พอสบายใจแล้วใช่ไหม หลังจากนั้นเตรียมตัวออกบิณฑบาต ตอนนั้นนึก..อิติปิโสฯ ว่าเรื่อยไปตั้งแต่ไปจนกลับ นึกในใจนะ พอถึงเวลารับบาตรหยุดนิดหนึ่งที่หลวงพ่อปานสั่งไว้นึกในใจว่า ขอท่านผู้มีคุณ จงมีความเป็นอยู่คล่องตัว นี่เป็นคำอธิษฐานนะ แล้วหลังจากนั้นก็ว่าอิติปิโสฯ เรื่อยไปจนกว่าจะกลับ ชิน วันไหนถ้าไม่ว่าเดินสะดุดหัวระแหงล้ม

ผู้ถาม (อาจารย์ยกทรง) – มีโทษด้วยหรือครับ..?
หลวงพ่อ – ไม่ใช่มีโทษ เผลอ สติไม่ทรงตัว

อ้างอิง – หนังสือ ธรรมปฏิบัติ ๒๗ หน้า ๕๐-๕๔ โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี


*****************************************************