เรื่องเด่น เมื่อศิษย์หลวงปู่ดู่ ไปกราบหลวงปู่ดูลย์

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล พระเถระ ลูกศิษย์อาจารย์มั่น พระปรมาจารย์สายกรรมฐาน

อาจารย์ ศุภรัตน์ ( ศิษย์หลวงปู่ดู่ )ได้รับฟังข่าวคราวจากทางหนังสือพระเครื่อง เกี่ยวกับรูปถ่ายที่ช่างภาพถ่ายรูปท่านในท่านั่งห้อยขา แต่พอล้างฟิล์มออกมากลับมีรูปซ้อนเป็นภาพนั่งสมาธิ โดยท่านไม่ได้เปลี่ยนอิริยาบถ ซึ่งเขาเรียกว่าเป็นกายทิพย์ที่ท่านแสดง ขณะนั้นอาจารย์ทำงานเป็นพนักงานสินเชื่อ หัวหน้าหน่วยแม่สอด - แม่ระมาด ไปนมัสการท่าน ความตั้งใจตอนนั้นเพียงเพื่อไปขอวัตถุมงคลและมีความเชื่อลึกๆในใจว่า ท่านเป็นพระอรหันต์ เมื่อหยุดพักร้อนจึงเดินทางไปหาเพื่อนซึ่งจบ มช รุ่นเดียวกันรับราชการที่ สุรินทร์เพื่อนถามว่าทำไมอยากมากราบหลวงปู่ อาจารย์ตอบว่า เขาว่าท่านเป็นพระอรหันต์เลยอยากมาขอเหรียญที่ท่านปลุกเสก " ขณะนั้นไม่ปรารถนาธรรมอะไร จากท่านเพราะอยู่ในช่วง เป็นนักล่าวัตถุมงคล

เมื่อไปถึงวัดหลวงปู่กำลังตื่นจากจำวัดพอดี ขณะนั้นท่านอายุมากแล้วจำเป็นต้องพักผ่อนเมื่อทางอุปัฏฐาก อนุญาตให้เข้าพบ อาจารย์ได้เข้าไปกราบท่านและได้ถวายปัจจัย หลวงปู่พูดขึ้นว่า "เณรไปหยิบเหรียญมาให้เขาทีเขาอยากได้"อาจารย์ท่านดีใจมากรับเหรียญมาเก็บไว้แล้วกราบลาท่านกลับ
ภายหลังได้อ่านหนังสือหลวงปู่ฝากไว้ ทำให้นึกเสียใจว่าทำไมเราไม่ไปขอฟังธรรมจากท่านในตอนนั้น เพราะเนื้อธรรมที่แสดงนั้นเป็นธรรมล้วนๆไม่ว่าทั้งคดีโลกคดีธรรม โดยเฉพาะเรื่องจิต คือพุทธะ และประโยคที่กินใจมากคือ " คนเราเป็นทุกข์เพราะความคิด "


มีคำพูดของหลวงปู่ที่กล่าวถึงความว่างหรือสูญญตาว่า เป็นสมบัติของจิตเรา หรือที่เรียกว่าจิตเดิมแท้ มีสภาพที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง ถ้าเราทำให้ปราศจากการปรุงแต่ง จึงจะถึงสภาวะนี้ได้

แต่หลวงปู่ไม่ได้พูดถึงแดนนิพพาน เหมือนกับสายมโนมยิทธิของหลวงพ่อฤาษีลิงดำและหลวงปู่ดู่ สิ่งเหล่านี้อยู่ในความกังขาข้องใจของอาจารย์มาก หลวงปู่ดู่ท่านคงรู้ความคิด ท่านจึงพูดขึ้นว่า " นิพพานจริงๆแล้วเป็นความว่างไม่มีอะไรเลย" อาจารย์เรียนถามว่าแล้ววิมานแก้วพระพุทธเจ้าที่เราขึ้นไปกราบกัน "ไม่ใช่หรือ" ท่านตอบว่า "ใช่ "เป็นพุทธนิมิตรองรับผู้ปฏิบัติ

ทำให้นึกถึงในประวัติพระอาจารย์มั่น ตอนที่สำเร็จพระอรหันต์มีพระพุทธเจ้ามาแสดงนิมิตพระอาจารย์มั่นเกิดความสงสัย จนกระทั่งพระพุทธเจ้าได้ตรัสขึ้น "จนถึงบัดนี้เธอยังสงสัยอะไรอีกหรือ ตถาคตมาในรูปธรรม ไม่ได้มาในนามธรรม" นอกจากนี้พระพุทธเจ้ายังได้แสดงนิมิต ให้อาจารย์มั่นดู คือในสมาคม เณรน้อยอรหันต์มาถึงก่อนนั่งหัวแถว พระผู้ใหญ่ พระพุทธเจ้าเสด็จมาทีหลังนั่งตามลำดับ พระอาจารย์มั่นจึงเข้าใจถึง "ความบริสุทธิ์ของพระไม่มีใครมากกว่าน้อยกว่ากัน เมื่อเป็นพระอรหันต์ถึงวิมุตติธรรม คือความเสมอภาคของธรรม แต่ถ้าเป็นพุทธประเพณี นิมิตนั้นก็แสดงอีกโดยพระพุทธเจ้านั่งเป็นประธาน ตามด้วยพระอัครสาวกและพระผู้ใหญ่ตามลำดับอาวุโส


วันหนึ่งหลวงปู่ดู่ได้เล่าถึงการปฏิบัติ โดยท่านผู้บอกว่า "เมื่อไปถึงวิมานแก้วของพระพุทธเจ้าคือกุฏิของพระพุทธเจ้า นอกจากนี้มีวิมานพระธรรม อยู่ไปทางขวามือพระพุทธเจ้ามีตู้พระไตรปิฏกอยู่หลายตู้ เขียนเป็นภาษาบาลีอักขรขอม ถ้าอยากรู้แปลว่าอะไรให้ถามหลวงปู่ทวด ซ้ายมือเป็นวิมานพระสงฆ์ พระพุทธเจ้าเป็นประธาน แกเดินจิตให้ดีจากวิมานแก้วจะไปถึงพระพุทธรูป ๔ องค์ของกัปล์นี้ มีลักษณะหน้าตักกว้างไม่เท่ากันตามบารมี องค์แรกเป็นพระกกุสันโธ มีหน้าตักกว้าง ๒๐ วา องค์ที่สอง พระโกนาคมโน หน้าตัก ๑๕ วา องค์ที่สาม ของพระกัสสปะหน้าตัก ๑๐ วา องค์ที่สี่ หน้าตัก ๕ วา ถ้าเป็นพระศรีอาริย์องค์ที่ห้ายังไม่ปรากฏถ้าอธิษฐานขอดูจะพบว่าหน้าตักเท่าองค์แรก เพราะท่านสร้างบารมีมาถึง ๑๖ อสงไขยกับแสนมหากัลป์ ทำจตให้ดีเดินจิตให้ถึงที่หลังพระทั้ง ๕ องค์ มีที่เวิ้งว้างไม่มีประมาณนั้นแหละคือ " แดนพระนิพพานจริงๆ ไม่มีอะไรเลยเป็นสภาพของความว่าง แต่ไม่ใช่สูญนะแก"


คำสอนของท่านตรงกับที่หลวงปู่ดูลย์พูดไว้ไม่ผิดเพี้ยน แต่หลวงปู่ดู่ท่านสอนแบบพระโพธิสัตว์ที่บุญญาธิการเต็มเปี่ยมแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ


++ ผู้ใดหลงไหลในตำรา และอาจารย์ ผู้นั้นไม่อาจพ้นทุกข์ได้
แต่ผู้ที่จะพ้นทุกข์ได้ ต้องอาศัยตำรา และอาจารย์เหมือนกัน ++
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

"ยิ่งผู้ใดสามารถปฏิบัติภาวนาในท่ามกลางความวุ่นวายของบ้านเมืองที่มีแต่ความอึกทึกครึกโครม หรือแม้แต่กระทั่งในขณะที่รอบ ๆ ตัวมีแต่ความเอะอะวุ่นวายก็สามารถกำหนดจิตตั้งสมาธิได้ สมาธิที่ผู้นั้นทำให้เกิดได้จึงเป็นสมาธิที่เข้มแข็งและมั่นคงกว่าธรรมดา ด้วยเหตุที่สามารถต่อสู้เอาชนะสภาวะที่ไม่เป็นสัปปายะ คือไม่อำนวยนั่นเอง เพราะว่าสถานที่ที่เปลี่ยววิเวกนั้นย่อมเป็นสัปปายะ อำนวยให้เกิดความสงบอยู่แล้ว จิตใจย่อมจะหยั่งลงสู่สมาธิได้ง่ายเป็นธรรมดา"

...หลวงปู่ดูลย์ อตุโล