เรื่องเด่น เพ่งพินิจ "..ความตาย.."(มรณานุสสติ)

เหมือนคนรุ่นใหม่สนใจความตายกันมากขึ้นนดูะครับ
อย่างน้อยก็พยายามจะดีไซน์เพลงวันตายของตัวเอง





ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นลางร้าย แต่คนเราตายได้ครั้งเดียว เชื่อว่าทุกคนมีเพลงในใจที่อยากให้เปิดในวันนั้น มาแชร์กันว่าเพราะอะไร

#fungjai #ask
www.fungjai.com

 

การได้ฝึกตั้งคำถามในขณะที่สภาวะทุกอย่างปกติ
เป็นการเตรียมตัวรับมือที่ดีอย่างหนึ่ง


....."แล้วคุณจะเลือกแบบไหน".....






******************************************************************

 

"เวลาของเราแต่ละคนเหลือไม่เท่ากัน"

แต่สิ่งที่เหมือนกันก็คือ เวลาของเราทุกคนไม่เคยหยุดเดิน
เวลาที่จะแสดงความรัก...เวลาที่จะทำในสิ่งที่เราต้องการ
ก็เหลือน้อยลงทุกที
...ข่าวร้าย ก็คือ มันผ่านไปแล้วและจะไม่ย้อนกลับมา
.. แต่ข่าวดี ก็คือ การที่เราไม่รู้เวลาที่เหลืออยู่ก็เพื่อ...ให้เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเราอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้ให้แก้ตัวอีกแล้ว

Cr.พระอาจารย์มหา บุญธรรม ปญฺญาวชิโร ป.ธ.๗
วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ

 

สาว 26 ป่วยเป็นมะเร็งได้โพสต์ข้อความสุดท้ายของเธอก่อนเสียชีวิตเพียง 24ชม. เพื่อให้ทุกคนที่ยังมีลมหายใจ ได้ตระหนักถึงคุณค่าของการมีชีวิตอยู่

***********************************************************************************





ผมใช้เวลา 1 ชั่วโมงนี้ เพื่อแปลโพสต์สุดท้ายของ “Holly Butcher” สุภาพสตรีที่ป่วยเป็นมะเร็งในวัย 26 ปี เธอเสียชีวิตหลังจากโพสต์ข้อความนี้ใน Facebook เพียง 24 ชั่วโมง และครอบครัวก็นำมาเผยแพร่เพื่อให้ผู้อื่นอ่านและรับรู้ว่าชีวิตนี้มีค่ามาก



“มันก็แปลกอยู่นะที่ฉันจะต้องยอมรัีบความตายในวัยแค่ 2 6ปี”
ความตายเป็นสิ่งที่คนหนุ่มสาวอย่างเรามักจะเพิกเฉย เพราะเราคิดว่ายังจะมีวันพรุ่งนี้เสมอ เราจะมีชีวิตไปเรื่อยๆ ความตายเป็นเรื่องของวันข้างหน้าที่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดเมื่อไหร่ ฉันนึกภาพตัวเองตอนแก่ หน้าเหี่ยว ผมหงอกเต็มหัว อยู่ท่ามกลางครอบครัวที่อบอุ่น มีหลานๆวิ่งเต็มบ้าน ฉันอยากจะสร้างครอบครัวกับคนรักอย่างที่ฝันไว้

ฉันอยากได้ชีวิตแบบนั้น คิดแล้วก็ทรมานเหลือเกิน

ชีวิตที่เรารักนี้มันเปราะบาง คาดเดาอะไรไม่ได้เลย ทุกวันที่มีชีวิตคือของขวัญต่างหาก ไม่ใช่การดำรงอยู่เพราะเรามีสิทธิที่จะมีชีวิตต่อไปอย่างที่เข้าใจ ตอนนี้ฉันอายุ 27 ปีแล้ว ฉันรักชีวิตของฉัน ฉันมีความสุขกับมัน ฉันมีความรักที่ดี

แต่ไม่มีใครควบคุมชะตาชีวิตได้ทั้งนั้น
ฉันเขียนโพสต์นี้ก่อนฉันจะตาย ความตายน่ากลัว แต่เราต่างก็มองข้ามและพยายามไม่คิดถึงมัน ฉันก็เคยคิดว่ามันคงไม่ได้จะเกิดกับตัวเองหรือใครในเร็ววัน การคิดถึงความตายเป็นเรื่องที่แย่จริงๆ

สิ่งที่ฉันอยากจะบอกคือ
คุณเลิกกังวลกับปัญหางี่เง่าเล็กๆน้อยๆ ความเครียดที่ไม่ได้สลักสำคัญที่เกิดกับชีวิตเสียเถอะ และพึงระลึกว่าเราต่างต้องเผชิญกับโชคชะตาทั้งนั้น สิ่งที่เราทำได้ควรจะเป็นการใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยความรู้สึกที่ดี มีคุณค่าในตัวเอง ตัดเรื่องปัญญาอ่อนออกไปเหอะ

ฉันใช้เวลาคิด ไตร่ตรองชีวิตของตัวเองในวาระสุดท้ายนี้ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และมันมักจะโผล่ขึ้นมากลางดึกซะด้วย ในช่วงเวลาที่คุณเอาแต่บ่นกระปอดกระแปด ขอให้รู้ว่าคนอื่นก็เจอปัญหาแบบเดียวกับคุณและอาจจะอยู่้ในเงื่อนไขที่แย่กว่า โยนมันทิ้งไปเถอะ

ต้องยอมรับนะว่าบางเรื่องมันก็กระทบจิตใจและสร้างความรำคาญให้ชีวิต แต่อย่าแบกมันเอาไว้ เพราะตัวคุณเองก็จะส่งต่อผลกระทบทางลบไปที่ชีวิตของคนอื่นรอบข้างด้วย

เมื่อคุณเริ่มเหวี่ยงหรือปล่อยพลังลบให้คนอืิ่่น ขอให้เดินออกมาจากตรงนั้นก่อน หายใจเข้าลึกๆให้เต็มปอด ดูท้องฟ้าที่ยังสดใส ดูความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ เห็นไหมว่ามันสวยงามมากเลย คุณโชคดีแค่ไหนแล้วที่คุณยังมีชีวิตและหายใจได้ในตอนนี้

วันที่คุณเซ็งกับรถติดหรืออาจจะนอนน้อยเพราะลูกปลุกคุณทั้งคืน ช่างตัดผมตัดให้คุณสั้นเกินไป เล็บที่ไปต่อมาเป็นรอยไม่สวย คิดว่าตัวเองนมเล็กเกินไป หรือคุณอาจกังวลกับเซลลูไลท์ที่ต้นขาและพุงที่น่าเกลียดของตัวเอง

คุณปล่อยเรื่องบ้าๆพวกนี้ทิ้งไปเหอะ
ฉันสาบานว่าคุณจะไม่มีวันคิดเรื่องพวกนี้อีกถ้าคุณกำลังจะตายในอีกไม่ช้า เป็นเรื่องสำคัญนะที่คุณจะต้องถอยออกมาแล้วมองชีวิตแบบภาพรวมทั้งหมด ตัวฉันเองเห็นร่่างกายของตัวเองเสื่อมสลายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ฉันทำอะไรกับมันไม่ได้เลย สิ่งที่ฉันต้องการคือ ฉันอยากจะอยู่ให้ถึงวันเกิดของตัวเองหรือวันคริสต์มาสที่ได้ใช้เวลากับครอบครัว วันที่ฉันจะได้เล่นกับหมา มีความสุขกับคนที่รัก

แค่อีกสักครั้งเท่านั้น

ฉันได้ยินคนเอาแต่บ่นเรื่องปัญหาจากการทำงาน หรืออ้างแต่ว่าไม่มีเวลาไปออกกำลังกาย จงสำนึกในตอนนี้เถอะว่ามันดีแค่ไหนแล้วที่ร่างกายคุณยังทำงานหรือขยับเขยื้อนได้ แต่ละวันที่คุณทำงานหรือแต่ละก้าวที่คุณออกวิ่ง มันดูเหมือนเรื่องเล็กน้อยมากๆนะ แต่มันจะมีค่ามาก ถ้าคุณพบกับวันที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยอีกต่อไป

ฉันพยายามที่จะดูแลตัวเอง นั่นเป็นPassionของฉันเลยล่ะที่อยากจะมีสุขภาพแข็งแรง จงรักร่างกายของตัวเองเถอะ แม้ว่ารูปร่างเราอาจจะไม่ได้เป๊ะอย่างที่อยากก็ตาม ดูความมหัศจรรย์ของมัน กินอาหารที่สดและเป็นประโยชน์ รักตัวเอง แต่อย่าหลงใหลมันเกินเหตุนะ

จำเอาไว้ คำว่าสุขภาพที่ดีความหมายกว้างกว่าการมีร่างกายแข็งแรง สิ่งที่สำคัญคือสุขภาพจิต อารมณ์ และความสุขในระดับจิตวิญญาณต่างหาก เมื่อกลับมามองใหม่ คุณจะพบว่าเรื่องที่มีสาระยังมีมากกว่าการมีรูปร่างที่ดีไว้อวดในโซเชียลมีเดีย ไปลบหรือunfollowเพจที่คุณอ่านแล้วทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ซะ หรืิอกระทั่งเลิกยุ่งเกี่ยวกับเพื่อนหรือใครก็ตามทีที่ทำให้คุณภาพชีวิตคุณตกต่ำ

จงดีใจเถอะถ้าวันนี้ร่างกายคุณยังแข็งแรงดีอยู่ หรืออาจจะแค่เป็นหวัด เมื่อยหลัง หรือข้อเท้าเคล็ดก็ตาม อาการพวกนี้ไม่ทำให้ถึงตายหรอก เดี๋ยวก็หาย

บ่นให้น้อยลง แล้วเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเถอะ

โปรดให้ ให้ และให้ผู้อื่นเสมอ เรามักจะมีความสุขเวลาที่ทำสิ่งดีๆให้คนอื่นมากกว่าตอนที่ทำเพื่อตัวเองเสมอล่ะ ตัวฉันเองก็ยังอยากจะทำดีกับคนอื่นให้มากกว่านี้

ตั้งแต่ป่วยมา ฉันพบกับสิ่งวิเศษ ผู้คนที่จิตใจดีทั้งคนรู้จักและคนแปลกหน้า ความรักและกำลังใจจากครอบครัวที่ยอดเยี่ยมของฉัน พวกเขาให้ฉันมากเหลือเกิน มากกว่าที่ฉันจะตอบแทนได้หมด ฉันจะไม่มีวันลืมพวกเขาและสิ่งดีๆนี้เลย

เรื่องเงินก็ด้วย บทจะตายจริงๆ ฉันไม่ได้คิดเรื่องการใช้เงินเลย มันไม่ใช่เวลาที่เราจะออกไปชอปปิ้งและซื้อของที่ชอบ ซื้อชุดใหม่ที่อยากใส่ ตัวฉันเองคิดได้ว่าตัวเรานี่ใช้เงินไปเยอะมากกับเรื่องเสื้อผ้าและเรื่องสิ้นเปลืองอื่นๆในชีวิต ตลอดช่วงที่ผ่านมา

วันๆคุณอาจจะคิดแต่เรื่องการซื้อชุดใหม่ ของสวยงาม เครื่องประดับที่จะใส่ไปงานแต่งงานของเพื่อนครั้งต่อไป โดยที่คุณไม่รู้หรอกว่า 1. ไม่มีใครมานั่งดูหรอกว่าคุณใส่ชุดซ้ำหรือเปล่า 2. เป็นเรื่องที่ดีกว่าที่จะเอาเงินไปใช้ชีวิต กินข้าว ได้อยู่กับเพื่อนๆ อาจจะซื้อต้นไม้ หรืิอชุดสวยๆไปให้พวกเขา หรือจะหากิจกรรมดีๆด้วยกันก็ได้ จงเห็นคุณค่าในเวลาชีวิตของคนอื่น อย่าปล่อยให้พวกเขารอคุณเพราะนิสัยสายเสมอของคุณ เพื่อนๆอยากใช้เวลากับคนที่ไปถึงก่อนเวลาและแชร์สิ่งที่ดีกับพวกเขา ตัวคุณเองก็จะได้รับความเคารพจากพวกเขาเช่นกัน

ปีนี้ ครอบครัวของฉันไม่ได้ให้ของขวัญกันหรือตกแต่งต้นคริสมาสต์เหมือนเคย มันก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ไม่ต้องกดดันว่าต้องไปหาซื้อของหรือเขียนการ์ดให้คนอื่น แต่ฉันก็แอบคิดนะว่าฉันน่าจะได้ของขวัญ มันอาจจะดูเหยาะแยะ แต่พวกการ์ดอวยพรที่เขียนให้กันมีความหมายกับฉันมากกว่าของขวัญที่ซื้อกันช่วงเทศกาลเสียอีก แต่่นั่นก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่กว่าคริสต์มาสที่มีความหมายหรอก

ใช้เงินของคุณไปกับประสบการณ์ที่ดีเถอะ หรืออย่างน้อยก็อย่าผลาญเงินไปจนหมดจนคุณไม่ได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ฺเลย คุณอาจจะขับรถไปชายหาดสักที่ จุ่มเท้าในน้ำหรือแทรกมันลงในกองทราย ให้น้ำทะเลเปื้อนหน้าบ้าง

จงอยู่กับธรรมชาติ
ดื่มด่ำกับสิ่งรอบตัวในช่วงเวลาที่ดี ไม่ใช่เอาแต่ถ่ายรูปหรือเล่นมือถืออย่างเดียว ชีวิตจริงไม่ใช่ความเคลื่อนไหวที่หน้าจอหรือคอยแต่มามุมถ่ายรูปที่สมบูรณ์แบบ ใช้ชีวิตกับมัน อยู่ตรงนั้น มีความสุขกับช่วงเวลานั้นเถอะ ไม่ต้องเผื่อแผ่คนอื่น

เรื่องที่ฉันไม่เข้าใจคือ ทำไมผู้หญิงต้องใช้เวลานานหลายชั่วโมงเพื่อแต่งหน้าทำผมในแต่ละวัน หรือกระทั่งคืนที่ออกไปเที่ยวก็ตาม ลองตื่นให้เช้าขึ้นสิ ฟังเสียงนกร้องและดูความสวยงามของพระอาทิตย์ขึ้น ฟังเพลง ฟังมันจริงๆถึงรายละเอียด การบำบัดด้วยดนตรีมันดีจริงนะ

เล่นกับหมาที่คุณเลี้ยงด้วย แย่จัง ฉันจะไม่ได้ทำมันแล้ว

คุยกับเพื่อน เลิกสนใจมือถือ ใส่ใจหน่อยว่าชีวิตเพื่อนคุณโอเคหรือเปล่า

ทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ อย่าพลีชีพเพื่อการทำงาน

คุณต้องทำให้หัวใจของคุณมีความสุข

กินเค้กเหอะ ไม่ต้องรู้สึกผิด

ไม่ต้องไปไล่ตามคนอื่น ไม่ต้องพยายามเติมเต็มชีวิตแบบที่คนอื่นทำ คุณอาจต้องการแค่ชีวิตพื้นๆ สบายๆเท่านั้น มันโอเคนะ!

บอกรักคนที่คุณรักทุกครั้งที่มีโอกาส รักในทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณมี

และเมื่อมีสิ่งใดที่ทำให้คุณทุกข์ คุณสามารถเปลี่ยนมันได้ จะเรื่องงาน เรื่องความรักหรือเรื่องอะไรก็ตามที คุณเปลี่ยนมันได้แน่ คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเหลือเวลาอยู่บนโลกใบนี้อีกนานแค่ไหน อย่าไปเสียเวลากับปัญหาเลย ทุกคนพูดประโยคนี้กันหมดและมันเป็นเรื่องจริงที่สุด

เอาเถอะ ถือว่าเป็นคำแนะนำจากฉัน คุณจะสนใจหรือไม่ก็ตามที

โอ้..และสิ่งสุดท้าย ถ้าคุณสามารถทำอะไรดีๆเพื่อเพื่อนมนุษย์อย่างเช่นการบริจาคเลืิอด มันจะทำให้คุณรู้สึกยอดเยี่ยมที่ได้ช่วยชีวิตคนอื่น การบริจาคแต่ละครั้งช่วยผูุ้ที่ต้องการมันได้ถึง 3 คนแน่ะ มันทำง่ายและผลของมันยิ่งใหญ่จริงๆ

ฉันมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้ก็เพราะเลือดบริจาคของคนอื่นนี่แหละ ทำให้ฉันอยู่ต่อได้อีกตั้งปีนึง ปีที่ฉันตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างดีที่สุดบนโลกใบนี้กับครอบครัว เพื่อน และหมาที่ฉันรัก อีกสักปีที่จะยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตของฉัน

หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ, ฮอล



ขอบคุณและขอให้ไปสู่สุขคติ ฮอลที่รัก

ขอบพระคุุณผู้แปลและเรียบเรียง จากเพจ : BIZKLASS BY LEK MONCHAI




****************************************************************************

 

4 ระยะใกล้ตาย


https://postsread.com/197/

 

สวัสดีความตาย ...ยินดีที่ได้รู้จัก



















***************************************************

 

"ของขวัญชิ้นสุดท้าย"
ที่อยากจะให้คนที่คุณรักก่อนตาย คืออะไร?
.
เมื่อความตายกำลังมาเยือนพวกเขา
เรื่องราวของ 3 ครอบครัวที่กำลังจะสูญเสียคนที่เขารัก
อะไรจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ญาติๆอยากจะมอบ
เพื่อเป็นของขวัญวัน Happy Deathday...
.
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนในครอบครัวจะหันมาพูดคุยเรื่องความตาย
ถ้าไม่ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต และหลายคนก็มักจะเสียดาย
ที่ไม่มีโอกาสได้ทำ ได้พูด ได้โอบกอด ในช่วงเวลาที่ยังมีลมหายใจ
คงจะดีถ้าเรารู้ว่า คนที่เรารักต้องการอะไร อยากได้รับการรักษาแบบไหน
อยากตายที่ไหน เพื่อให้วันที่จากกัน เป็นวันที่ทุกคนมีความสุข
ไม่มีเรื่องอะไรที่เราต้องติดค้างกัน
.
แต่ถ้าหากคุณยังไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดคุยเรื่องความตายได้ยังไง
นี่คือ #สมุดเบาใจ : พินัยกรรมชีวิต
ที่ช่วยให้คุณทราบทุกความต้องการของผู้ป่วยก่อนตาย
สามารถดาวน์โหลดฟรี หรือ สั่งซื้อเป็นเล่มได้ที่
http://happydeathday.co/baojai/
.
#HappyDeathday
#เครือข่ายพุทธิกา
#ชีวามิตร
.
Agency : Choojai
Production House : HarseeProduction

**************************************************

https://www.facebook.com/happydeath...location]=1&ft[insertion_position]=1&__md__=1

 

1
เมื่อวานนี้ได้ทราบข่าวของคนหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเป็นมะเร็ง โรคร้ายลุกลามในร่างกายของเขาขณะอายุเพียงสามสิบกว่าเท่านั้น การรักษาทำได้เพียงให้อาการทุเลาลง ทว่ายังคงผุดลามสู่พื้นที่ใหม่และพื้นที่เดิมอยู่ตลอดเวลา เขาค่อยๆ ทราบกับตัวเองดีว่าความหวังที่จะมีชีวิตต่อไปนั้นริบหรี่ สามสิบห้าปี-มองด้วยสายตาคนสุขภาพดีทั่วไปย่อมเป็นช่วงเวลาที่สั้นเกินไปที่จะโบกมืออำลาทุกสิ่งในชีวิตและโลกใบนี้

2
ระหว่างรถติดน่าหงุดหงิดใจและผมกำลังคิดในใจว่าอยากกลับไปทำงานที่คั่งค้างไว้ให้คืบหน้า ระหว่างที่ผมกำลังรู้สึกว่าวันนี้ตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน, คนใกล้ตัวเอ่ยถามขึ้นว่า “ถ้าเรารู้ตัวเองว่าอีกไม่นานเราจะตาย ยังเหลืออะไรที่มีคุณค่าอยู่อีกบ้าง” เธอหมายความถึงว่าสิ่งที่เคยอยากได้ อยากมี อยากเป็นเหล่านั้นจะยังมีค่าอยู่อีกไหม ข้าวของ ชื่อเสียง คำสรรเสริญ ความฝันสวยงาม สถานที่ท่องเที่ยวที่อยากไป รางวัล การงานที่ทำอยู่ คนที่เราอยากให้เขารัก ฯลฯ สิ่งเหล่านี้จะยังมีคุณค่าเท่าเดิมไหม เรายังอยากได้มันเท่าเดิมไหม

3
ผมเพียงแค่ตอบไปว่า “จริง” แต่การงานที่อยากปลุกปั้นก็สลายไปจากห้วงคำนึงไปชั่วขณะ สภาพรถติดกลายเป็นสภาวะที่รับได้ เกิดความว่างเปล่าขึ้นในห้วงสั้นๆ จากนั้นก็เป็นความคิดใคร่ครวญว่าการมีชีวิตแบบมีจะอยู่บนโลกนี้ตลอดไปกับการมีชีวิตแบบที่คิดว่าจะตายจากไปเมื่อไรก็ไม่รู้นั้นมีผลต่อการปฏิบัติตนบนโลกนี้ หากคิดว่าเราจะอยู่ไปตลอด ไม่แปลกหรอกที่อยากกอบและโกยทุกสิ่งไปอยู่ในอาณาบริเวณของตนเอง ทุ่มเท จริงจัง เพื่อทำจุดประสงค์นั้นให้สำเร็จ แต่ถ้าคิดแบบหลังเราอาจทำทุกสิ่งด้วยหัวใจอีกแบบ

...

4
เมื่อพูดถึงความตายอันนำมาซึ่งการปล่อยวางนั้น มันง่ายที่จะทำให้รู้สึกว่าปล่อยวางได้ ในเมื่อโจทย์มีอยู่ว่า-คุณจะมีชีวิตอยู่อีกแค่ไม่กี่วัน แต่ความเป็นจริงมิได้เป็นเช่นนั้น ที่เราปล่อยวางไม่ได้ก็เพราะเรายังไม่ได้ตายวันพรุ่งนี้ และไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร หากชีวิตยืนยาวเราก็ต้องการความปลอดภัยและมั่นคงบางอย่าง (หรืออาจจะหลายอย่าง) เพื่อมีชีวิตรอดและเพื่อรับผิดชอบอีกหลายชีวิตที่ผูกติดกับเรา จึงมีคำถามว่า-จะให้ปล่อยวางได้อย่างไร ในเมื่อเรายังไม่ตายจริงๆ คิดน่ะคิดได้ แต่คุณยังไม่ตายนี่นา

5
ผมเองก็ชอบถามคำถามเช่นนั้น วันนี้พอจะตอบตัวเองได้ว่าการคิดคำนึงถึงความตาย หรือมรณานุสติซึ่งมักเกิดขึ้นโดยมิได้ตั้งใจเมื่อทราบข่าวโรคร้ายของคนอื่น หรือเกิดขึ้นระหว่างไปโรงพยาบาลหรืองานศพนั้นมีประโยชน์สองแง่ หนึ่ง-สอนให้เราไม่ประมาท เรื่องเช่นนี้เกิดกับเราเมื่อไรก็ได้ สิ่งที่คิดว่ามีประโยชน์มีคุณค่าจึงควรรีบกระทำ สอง-ระหว่างที่ทำนั้นก็มิต้องซีเรียสกับมันแบบจะเป็นจะตาย เพราะสุดท้ายแล้วเราก็ต้องจากไปอยู่ดี เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงวันสุดท้าย สรรพสิ่งทั้งหมดนั้นก็ต้องคืนกลับไปสู่จักรวาลและโลกใบนี้ ไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไปในวันที่กระทั่งจะบังคับมือตัวเองให้เกี่ยวกุมอะไรสักอย่างยังทำไม่ได้ มีเพียงแต่จะคลายและปล่อยออกไปเท่านั้น

6
ที่ทำอยู่-อาจไม่เป็นดั่งใจไปเสียทุกอย่าง ที่ทำอยู่-อาจไม่ได้สำเร็จตามที่คาดหวังไปเสียทุกอย่าง ที่ทำอยู่-อาจมีปัญหาอุปสรรคมากมาย ที่ทำอยู่-คนอาจไม่ได้ยอมรับมันอย่างที่เราคาดหวัง ที่ทำอยู่-อาจยังไม่ดีเท่าเพื่อนๆ ที่ทำอยู่-ดูเหมือนเป็นการงานอันไม่มีวันเสร็จสิ้น แต่การปล่อยวางย่อมมิใช่ปล่อยมือ หรือเลิกทำทุกสิ่ง “มือ” ยังทำเหมือนเดิม แต่ทำด้วย “ใจ” ที่ไม่เหมือนเดิม เช่นนี้แล้ว “น้ำหนัก” ของงานเดิมจะ “เบา” มือขึ้น

7
หลวงพี่ไพศาล วิสาโลเคยเขียนหนังสือชื่อ “ทำเต็มที่ แต่ไม่ซีเรียส” วรรคเล็กๆ อันเป็นชื่อหนังสือนี้น่าจะบอกใบ้วิธีการหายใจอยู่บนโลกใบนี้แบบสายกลางได้เป็นอย่างดี ไม่หย่อน-ไม่ตึงจนเกินไป กายเต็มที่ ขณะที่ใจผ่อนคลาย มิได้ทำกันง่ายๆ แต่ก็คู่ควรต่อการเริ่มฝึกฝน

8
ความตายที่เราได้รับรู้จึงมิได้นำมาซึ่งการละมือจากการงานหรือความรับผิดชอบแบบโลกย์ๆ ที่ทำอยู่ หากมันชักชวนเราเข้าสู่อีกมิติที่เราหลงลืมไป นั่นคือความจริงของชีวิตอันเป็นอนิจจัง ความตายชวนให้เราเดินทางเข้าไปฝึกฝนจิตใจ เมื่อตระหนักว่าวันใดวันหนึ่งเราก็จะเป็นเช่นเดียวกัน คือกลายไปเป็นวัตถุธาตุไร้ชีวิต จิตใจที่ยึดติด คาดหวัง มุ่งมั่นเอาชนะย่อมมีน้ำหนักเบาขึ้นในทันที บ่อยเข้าสิ่งเหล่านี้อาจช่วยกำหนดสติในชีวิตประจำวันได้อีกทาง เมื่อเมฆหมอกมัวเมามายาทั้งหลายก่อตัวขึ้น ผู้ตระหนักในความตายของตนเองย่อมมองเห็นสิ่งที่จริงกว่าอยู่เบื้องหลังหมอกมายาเหล่านั้น

9
ความตาย การสิ้นสุด ความว่างเปล่า การจบลง ย่อมจริงกว่าการพอกพูน ก่อสร้าง สะสม สมบูรณ์แบบ

...

10
ในหนังสือ Glimpse after Glimpse ท่านโชเกียล รินโปเช เขียนไว้ว่า “เราคิดเอาเองอย่างหลงผิดว่าความเที่ยงแท้ถาวรก่อให้เกิดความมั่นคง ทว่าความไม่จีรังหาใช่ไม่ แต่ในความเป็นจริงแล้วความไม่เที่ยงเปรียบเหมือนคนบางคนที่เราได้พานพบเจอะเจอในชีวิต เป็นคนแรงร้ายและยากที่จะคบหาในตอนแรกเริ่ม แต่เมื่อคบให้ลึกลงไป กลับพบว่าเป็นมิตรแท้และสนิทสนมกลมกลืนกันเกินกว่าเราจะคาดคิด”

11
ขณะที่ท่านธักปะ เกลเซ็นกล่าวว่า “มนุษย์ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อเตรียมตัว เตรียมตัว และเตรียมตัว... เพียงเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับชีวิตหน้าอย่างไม่ทันได้เตรียมเนื้อเตรียมตัว”

12
การเตรียมตัวที่ว่านี้อาจมีสองมิติ เตรียมตัวแบบโลกย์ๆ เตรียมทุกสิ่งให้มั่นคงเพื่อป้องกันมิให้เกิด “อุบัติเหตุ” ขึ้นในชีวิต กับเตรียมตัวหรือเตรียมใจเอาไว้ด้วยการตระหนักถึง “สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างไม่เตรียมตัว” อยู่เสมอ หากมีเพียงการเตรียมตัวแบบแรก เมื่อพบกับ “ของจริง” ความมั่นคงที่สะสมไว้นั้นกลับยิ่งทำให้เจ็บปวด เสียดาย ไม่เข้าใจ จึงขาดการเตรียมตัวในมิติที่สองไปไม่ได้เลย

13
เตรียมตัวเพื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่ได้เตรียมตัว...

...

14
“ถ้าเรารู้ตัวเองว่าอีกไม่นานเราจะตาย ยังเหลืออะไรที่มีคุณค่าอยู่อีกบ้าง” ผมกลับไปคิดถึงคำถามของคนใกล้ตัว แล้วคิดถึงคำสอนของท่านโชเกียล รินโปเชที่เคยอ่าน “จงถามตัวคุณเองด้วยคำถามสองข้อนี้: ฉันได้ตระหนักอยู่ทุกขณะหรือไม่ว่าฉันจะต้องตาย และทุกคนทุกสิ่งก็เช่นกัน ถ้าเช่นนั้นฉันจะปฏิบัติต่อทุกผู้คนด้วยความเมตตาอยู่เสมอ และความเข้าใจต่อเรื่องอนิจจังและความตายของฉันได้หยั่งรากลึกพอที่จะทำให้ฉันอุทิศทุกเวลานาทีให้แก่การแสวงหาโพธิญาณแล้วหรือไม่ ถ้าหากคุณสามารถตอบรับกับตัวเองได้ต่อคำถามทั้งสองนี้ เมื่อนั้นก็ถือว่าคุณได้เข้าใจถึงอนิจจลักษณะแล้ว”

15
เมตตาและฝึกตน ฝึกจิตฝึกใจ—ไม่ว่าพบเจออุปสรรคปัญหา ความผิดหวัง การงานที่ถาโถม ถึงที่สุดแล้วทั้งหมดนี้วางอยู่บนเส้นทางอันนำไปสู่ความไม่เที่ยง อันนำไปสู่ความตาย ระหว่างทางนั้นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพื่อให้เราฝึกหัวใจ สิ่ง “ภายนอก” อาจไม่สำเร็จ แต่ “ภายใน” ค่อยๆ แข็งแรงขึ้น “ภายนอก” อาจจะหนัก แต่ “ภายใน” ค่อยๆ เบาขึ้น “ภายนอก” อาจจะแหว่งวิ่นบกพร่อง แต่ “ภายใน” ค่อยๆ สมบูรณ์รุ่มรวยขึ้น

16
“ถ้าเรารู้ตัวเองว่าอีกไม่นานเราจะตาย ยังเหลืออะไรที่มีคุณค่าอยู่อีกบ้าง” นอกจากคำว่า “จริง” ที่ตอบไปสั้นๆ หลังจากนั้นผมตอบคนใกล้ตัวไปว่า “ก็คงเป็นการฝึกจิตฝึกใจครั้งสุดท้ายล่ะมั้ง ดูเหมือนโรคร้ายและความตายจะค่อยๆ กระซิบให้เราปล่อยมือจากสิ่งที่เคยอยากยึดกุมไปทีละอย่าง นาทีนั้นเราคงต้องฝึกใจที่จะปล่อยมือออกจากสิ่งที่เราเคยคิดว่ามีคุณค่าความหมายไปทีละอย่าง จนถึงนาทีสุดท้ายและจากไปอย่างสงบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่คงไม่ง่ายเลย”

17
เมื่อตอบจบ ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า คงจะดีกว่านั้น ถ้าเราเริ่มฝึกตั้งแต่วันนี้ด้วยการถามตัวเองบ่อยๆ ว่า “ถ้าอีกไม่นานเราจะตาย อะไรที่มีคุณค่าอีกบ้าง”

18
การอยู่อย่างมีเมตตาและการฝึกใจ อาจเป็นคำตอบเรียบง่ายที่ผมอยากนำไปปฏิบัติ



*********************************************************************************************